Nieuwjaarsbrief 2005…

1 januari 2005

Het is mooi om zien, hoe mensen van verschillende nationaliteiten de handen in mekaar slaan. Nooit gedacht dat mensen zó vredelievend konden zijn. Eventjes wordt de drang naar oorlog en winstbejag aan de kant geschoven. En ik die dacht dat net deze de kenmerken waren van de moderne mens. Ik zou beter moeten weten…

Stiekem hoop ik dat zulk een ramp eens bij ons in Europa zou gebeuren. Ineens zullen onze kleine zorgen van tafel geveegd worden, want ook wij zijn in staat om samen te werken, om onze zorgen met elkander te delen. Weg met het egoïsme, leve de samenwerking… Mensen die elkaar in hun leed steunen, samen op zoek gaan naar overleden vrienden en familie. Kan het nog mooier, dat gevoel van samenhorigheid?

Maar wat kunnen wij ondertussen doen tussen al die belangrijke feestdagen door, met rijk gevulde tafels en vredeswensen? Och, we hebben het ‘oh zo druk” omdat we ons moeten haasten om de laatste cadeautjes onder de kerstboom te leggen. We kunnen ons volschransen als echte Bourgondiërs met al het lekkers tot we van overdaad in slaap vallen of we kunnen tegen elkaar zeggen hoe wreed dit alles toch is en dan snel naar een ander kanaal zappen zodat we het leed niet meer moeten aanzien.

Een nieuw jaar, een nieuw begin… Ja, voor hen zeker! Voor hen is het niet moeilijk om het fantastische nieuwe jaar met een propere lei te beginnen. Zij zijn immers heel hun houvast in één klap kwijt. Maar zouden wij nu eens voor één keer ons hart kunnen laten spreken? Daar gaat het toch om in deze periode van verzoening…

Toch wens ik iedereen veel innerlijke warmte toe en alsnog een gelukkig nieuwjaar…

Stephan

Ps.: Financiële steun ten behoeve van de slachtoffers van de ramp in Zuidoost Azië, kan gestort worden op rek.nr. 000-0000012-12